برای ساختن زمان حال استمراری در زبان انگلیسی نیاز به فعل be به عنوان فعل کمکی داریم. در این جمله ها می توان be را یک فعل کمکی دانست. چراکه همیشه یک فعل اصلی (همراه با پسوند -ing) بعد از فعل کمکی آورده می شود. در پایین می توانید زمان هایی که در آنها از be به عنوان فعل کمکی استفاده می شود ببنید:

شکل استمراری

زمان حال استمراری:

He is playing football.

زمان گذشته استمراری:

He was playing football.

زمان حال کامل استمراری:

He has been playing football.

زمان گذشته کامل استمراری:

He had been playing football.

شکل مجهول

زمان حال/گذشته ساده:

The house is/was built.

زمان حال/گذشته کامل:

The house has/had been built.

آینده نوع اول:

The house will be built.

باید توجه داشته باشید که فعل be می تواند فعل اصلی هم باشد. در این حالت هیچ فعلی مستقیما بعد از آن نمی آید. در صورتی که be به عنوان فعل اصلی آورده شده باشد، دیگر نیازی به فعل کمکی دیگر برای منفی کردن یا سوالی کردن جمله نداریم. به مثال های زیر توجه کنید: