روستای مصر
با پیمودن فاصله بسیار اندکی از میان مزارع امیرآباد وارد روستای خشت و گلی مصر می‌شویم. مصر ایران دست کمی از مصر آفریقا ندارد.
بنیانگذار این روستا چوپانی بود به نام یوسف، که چاهی را برای دستیابی به منبع آب برای گوسفندانش حفر و به کمک اهالی منطقه آب را با حفر قنات (این ابتکار منحصر به فرد ایرانیان) تا مصر امروزی هدایت می‌کند. از عمر این روستا شاید 100 سال بیشتر نمی‌گذرد، نام پیشین این روستا به نام بنیانگذار آن، مزرعه‌ی یوسف بود و بعدها به «چاه دراز» تغییر نام داد چرا که آب آنجا از چاهی عمیق در 25 کیلومتری مصر تامین می‌گردد. بعدها یوسف با توجه به نام خودش، و با الهام از داستان حضرت یوسف آنجا را مصر نام‌گذاری می‌کند.
شن‌های روان (رمل یا ماسه بادی) این منطقه بسیار زیبا و مثال زدنی است.
منطقه امیر آباد در فاصله 2 کیلومتری روستا دارای تپه‌های شنی و پوشش گیاهای غنی از درختچه‌های گز، تاق و نخل‌های زیبا است که مناظر بسیار زیبایی را پدید آورده است.
روستای فرحزاد در شمال روستای مصر دارای نخلستان‌های زیبا است که توسط شن‌های روان محصور شده است. این نی‌زار دارای نی‌های بلند است که ارتفاع بعضی از آنها به 4 متر می‌رسد. چشمه‌ی موجود در این نی‌زار آبشخور حیوانات منطقه است.
مهمترین محصولات روستای مصر زعفران و گندم است.
از دیدنی‌های دیگر اطراف این روستا می‌توان به چال سلکنون، نی‌زار مصر، دریاچه نمک سلکنون، تخت عباسی، تخت عروس و رمل‌های ماسه‌ای اطراف روستا اشاره کرد.
مسجد جامع نایین
بنای اولیه این مسجد را به عمربن عبدالعزیز، خلیفه هشتم نسبت داده‌اند. مسجد جامع نایین را از آثار نیمه دوم قرن سوم هجری قمری دانسته‌اند. پروفسور پوپ ساختمان مسجد را به سال 350 هـ.ق و آندره گدار فرانسوی آن را به حکومت دیلمیان منسوب می‌کنند. اطراف آن منزل پیرنیا و نارین قلعه (نارنج قلعه) است که قدمتش به دوره‌ی اشکانیان و ساسانیان می‌رسد.
