|
- L’OSPITE È COME IL PESCE DOPO TRE GIORNI PUZZA میهمان مثل ماهی است که بعد از سه روز بو می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترجمه کردن یا نکردن؟ مساله این است!!!
ترجمه آثار و متون مختلف سابقه طولانی در دنیا و در ایران دارد و ملت های متعدد برای بهره مندی از کشفیات جوامع دیگر دست به ترجمه آثار آن ها می زدند. این مساله حتی در ممالکی هم که از نظر دستیابی به علوم در سطح پایین تری قرار داشتند صدق می کند.مثلا در انگلستان قرن دهم نهضتی برای ترجمه متون برای پیشرفت جامعه آغاز شد. نکته مهم در این خصوص این است که در ترجمه متون به زبان های دیگر حتی توسط مترجمین خبره بخشی از روح اثر ازبین می رود، این امر به ویژه در متون ادبی شدت بیشتری پیدا می کند. زیرا که در آثار ادبی بخش عمده ای از زیبایی و مفهوم کار در فرم و شکل ظاهری اثر نهفته است که با توجه به تفاوت های ظاهری زبان ها هنگام ترجمه از میان می رود.حال مساله بر سراین است که آیا متون ادبی به ویژه شعر ترجمه شود یا خیر و آیا ترجمه این آثار با توجه به از بین رفتن بخشی از روح اثر، مفید است یا نه. برای بررسی این نکته به خلاصه ای از مقاله ای که دیل سالواک استاد دانشگاه سیتروس می پردازیم.
دیل سالواک معتقد است که ترجمه، ابزاری قدرتمند برای تدریس است. او ابتدا بحث را از تاثیر ترجمه بر اثر ادبی آغاز می کند. او معتقد است ترجمه در حوزه علوم انسانی به ویژه ادبیات، ضربه زیادی به پیکره متن اصلی می زند که این موضوع در ترجمه علوم، مثلاً ریاضی به هیچ وجه اینگونه نیست. برای نمونه، یک فرمول ریاضی که توسط فیثاغورث یا اقلیدس کشف شده، در زبان های مختلف یکسان است. اما در ترجمه آثار ادبی که حتی توسط خوش قریحه ترین مترجمین انجام شده، متن یکسان نیست بلکه " تصور شباهت" است که به مخاطبین القا می شود. او تصریح می کند که به هیچ وجه قصد بی ارزش کردن کتاب های ترجمه شده و کار ارزشمند مترجمین را ندارد. تاجاییکه معتقد است بدون انجام ترجمه، همگان بخش عظیمی از میراث غنی فرهنگی و ادبی را از دست می دادند.
حال سوال اینجاست که اصلا طرح چنین موضوعی چه اهمیتی دارد، آیا همین که دانشجویان و اساتید به مهمترین آثار ادبی نوشته در دنیا دسترسی دارند کافی نیست؟
دیل سالواک در هر ترم آموزشی علاوه بر برسی متون ادبی مهم از سراسر دنیا به بررسی زندگی و شیوه کار مترجم آن آثار نیز می پردازد. او می گوید هنگام بررسی این موارد ذهن دانشجویان را به چالش می کشد که کدام شیوه از ترجمه بهتر است؟ ترجمه وفادار به متن بدون زیبایی یا ترجمه همراه با بداهه نویسی که باعث زیباتر شدن متن ترجمه شده، می شود. (مثال مهم در اینجا رباعیات خیام توسط فیتز جرالد است). سوال دیگری که دانشجویان از خود می پرسند این است که اگر این مترجمین نبودند دنیای ادبی به چه شکلی بدل می شد. در نتیجه استفاده از ترجمه در کلاس های این استاد یکی از ابزارهای آموزش است.
نتیجه نهایی که او مطرح می کند این است که: ترجمه نه تنها پلی میان دو زبان بلکه پلی میان دو فرهنگ است.
مرکز ترجمه stc
|
|
تاریخ درج خبر:2 تير ,1395 11:46 ق.ظ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|